Σήμερα θα σας μιλήσω για την εμπειρία μου με έναν horror τίτλο που έχει δημιουργηθεί από Έλληνα developer και θέλω να πω, πως είναι τιμή μου που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία για να μπορέσω να πω κάποια πράγματα για αυτόν τον τίτλο. Το Captured ανεπτυγμένο από τον Puck Redflix και δημοσιευμένο από την Puck Games, προσφέρει μια νέα προσέγγιση στο είδος του ψυχολογικού τρόμου, ειδικά στο υποείδος του analog horror που κερδίζει συνεχώς έδαφος. Το παιχνίδι σε βυθίζει σε έναν τρομακτικό, ατέρμονο κύκλο μέσα σε έναν φαινομενικά οικείο χώρο, το σπίτι σου, ο οποίος όμως γίνεται ολοένα και πιο ξένος, απειλητικός και γεμάτος ανατριχιαστικά φαινόμενα (κυρίως λεκάνες τουαλέτας, ναι καλά άκουσες). Η ελληνική ομάδα ανάπτυξης καταφέρνει να δημιουργήσει μια εμπειρία που σε τρομάζει με λεπτούς αλλά και έντονα τρομακτικούς τρόπους. Ας ρίξουμε παρακάτω μια πιο αναλυτική ματιά σε αυτό το παιχνίδι και τι το κάνει να ξεχωρίζει στο είδος του τρόμου.
Το Captured διαδραματίζεται σε ένα απλό σπίτι, αλλά κατευθείαν το παιχνίδι σου δίνει να καταλαβαίνεις πως δεν είναι ένα απλό σπίτι. Το παιχνίδι ξεκινά σε έναν ατέλειωτο διάδρομο, που θυμίζει τις τρομακτικές λούπες που έχουμε δει και παλαιότερα σε παιχνίδια όπως το demo του P.T. ή το Layers of Fear. Όμως, αυτό που κάνει το Captured ξεχωριστό είναι η τυχαία δημιουργία του διαδρόμου, εξασφαλίζοντας ότι κάθε φορά που παίζεις, η εμπειρία θα είναι διαφορετική. Τα δωμάτια αρχίζουν να αλλάζουν με λεπτούς αλλά ανησυχητικούς τρόπους, κρατώντας τον παίκτη συνεχώς σε σύγχυση. Οι συνεχώς μεταβαλλόμενοι χώροι εντείνουν την αίσθηση του τρόμου και της αποπροσανατολιστικής ατμόσφαιρας, καθώς αυτό που ήταν κάποτε γνώριμο, γίνεται πλέον άγνωστο και απειλητικό.
Ωστόσο, αυτό το μοτίβο της συνεχούς αλλαγής μπορεί να γίνει κουραστικό για ορισμένους παίκτες, καθώς μετά από μερικούς κύκλους, οι αλλαγές μπορεί να φανούν επαναλαμβανόμενες.
Η αισθητική των τελών της δεκαετίας του ’90 προσδίδει μια νοσταλγική γοητεία ενώ ταυτόχρονα ενισχύει την αναλογική αίσθηση του τρόμου. Ο Puck Redflix αξιοποιεί πλήρως αυτήν την παρουσίαση με γραφικά VHS και ρεαλιστικά εφέ που ενσωματώνουν τον παίκτη σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία φαίνεται ξεπερασμένη και τρομακτική. Το μινιμαλιστικό UI συμβάλλει επίσης στην απόλυτη εμβάθυνση του παίκτη, αφού δεν υπάρχουν περιττοί περισπασμοί για να τον βγάλουν από την εμπειρία. Έχεις μόνο τον φακό σου, την κάμερά σου και τη λογική σου για να σε βοηθήσουν να επιβιώσεις. Παρόλα αυτά, η ρεαλιστική απεικόνιση και τα VHS γραφικά μπορούν να κουράσουν μετά από κάποια ώρα, ειδικά αν ο παίκτης ψάχνει για κάτι πιο φρέσκο και μοντέρνο σε όρους γραφικών και παρουσίασης. Το μινιμαλιστικό UI λειτουργεί υπέρ της εμπειρίας, αλλά για παίκτες που προτιμούν πιο παραδοσιακά στοιχεία παιχνιδιού, ίσως φανεί λιγότερο ευχάριστη.
Ο κύριος μηχανισμός του παιχνιδιού περιστρέφεται γύρω από την κάμερά σου. Δεν είναι απλά ένα εργαλείο για να καταγράψεις αναμνήσεις, αλλά για να τεκμηριώσεις ανωμαλίες μέσα στο σπίτι και να σπάσεις τον κύκλο. Το παιχνίδι σου αναθέτει να αναγνωρίσεις συγκεκριμένους τύπους φαινομένων όπως, Αντικείμενα, Ηλεκτρονικά, Φωτισμός, Νερό, Εξαφανισμένα Δωμάτια, και Παραμορφωμένα Δωμάτια, όπου με το ζουμ της κάμεράς σου πρέπει να τα κατατάξεις σωστά. Αυτή ίσως είναι μια μοναδική ανατροπή στο παραδοσιακό παιχνίδι τρόμου που ξέρουμε όλοι, συνδυάζοντας την έρευνα με τις δεξιότητες μνήμης. Το σύστημα ανωμαλιών του παιχνιδιού, όπου πρέπει να αναγνωρίσεις με ακρίβεια τις αλλαγές ή να ρισκάρεις να χάσεις την πρόοδο σου (να διαγραφεί η μνήμη της κάμεράς σου), προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο έντασης και πολυπλοκότητας.
Η πρόκληση που προσφέρει το παιχνίδι είναι αναμφίβολα έντονη, καθώς ένα λάθος στην αναγνώριση μιας ανωμαλίας σε αναγκάζει να ξεκινήσεις από την αρχή. Αυτό όμως μπορεί να είναι αποθαρρυντικό για κάποιους παίκτες, που μπορεί να αισθάνονται ότι η πρόοδός τους ακυρώνεται από μια μικρή παράβλεψη. Οπότε οι παίκτες αναγκάζονται να βασιστούν στην παρατηρητικότητά τους, αναρωτώμενοι συνεχώς αν τους έχει ξεφύγει κάτι σημαντικό καθώς περπατούν στους ολοένα και πιο αλλοιωμένους διαδρόμους. Η ένταση του να είσαι παγιδευμένος σε αυτόν τον κύκλο είναι πραγματική, και η πίεση αυξάνεται καθώς προχωράς από δωμάτιο σε δωμάτιο. Η ιδιοφυΐα του παιχνιδιού φαίνεται στο ότι χρησιμοποιεί τη μνήμη του παίκτη ως εργαλείο επιβίωσης. Μια λάθος εκτίμηση ή μια παράβλεψη μιας ανωμαλίας δεν είναι απλώς ένα απλό λάθος, μπορεί να σημαίνει ότι θα ξεκινήσεις από την αρχή, επαναφέροντας τον κύκλο και δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση αποπροσανατολισμού.
Επιπροσθέτως, υπάρχουν τρεις διαφορετικές οντότητες που στοιχειώνουν τον ατέλειωτο διάδρομο (κατάφερα και έβγαλα μόνο την μία), η καθεμία με το δικό της σύνολο μηχανισμών και συμπεριφορών που αναγκάζουν τον παίκτη να προσαρμοστεί συνεχώς. Η σιωπή που χτίζει την αίσθηση της έντασης σπάει τελικά από την απειλή αυτών των πλασμάτων, που φαίνεται να ενεργοποιούνται αν παραμείνεις πολύ καιρό σε κάποιον κύκλο. Κάθε οντότητα έχει τον δικό της μοναδικό τρόπο εντοπισμού και επίθεσης, κρατώντας σε συνεχώς σε επιφυλακή. Το παιχνίδι δεν βασίζεται μόνο σε ξαφνικές τρομάρες (αν και προφανώς υπάρχουν στιγμές που θα πεταχτείς από την καρέκλα σου ή θα πάθεις ένα μίνι heart attack). Ο τρόμος χτίζεται μέσω της αίσθησης παρουσίας και φόβου, καθώς συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι μόνος σε αυτούς τους διαδρόμους. Η σιωπή μπορεί μερικές φορές να είναι ο καλύτερος σύμμαχός σου, αλλά αν παραμείνεις για πολύ σε έναν χώρο, θα προσελκύσεις προσοχή. Η τακτική χρήση του φακού, της κάμερας και της κίνησής σου είναι κρίσιμη για να ξεφύγεις από αυτά τα τέρατα και να επιβιώσεις.
Η αισθητική των τέλη της δεκαετίας του ’90, σε συνδυασμό με τα VHS εφέ και τα αναλογικά γραφικά, θέτουν τον τόνο του παιχνιδιού. Ο συνδυασμός ρεαλιστικών, σχεδόν φωτογραφικών γραφικών με τις ατέλειες της παλιάς τεχνολογίας βίντεο δημιουργεί μια στοιχειωμένη και νοσταλγική ατμόσφαιρα. Τα δωμάτια τρεμοπαίζουν, τα φώτα χαμηλώνουν και δυναμώνουν απρόβλεπτα, και η εικόνα της κάμερας προσθέτει ένα παραπάνω τόνο τρόμου στην ένταση. Όλα φαίνονται ελαφρώς αλλοιωμένα, κάνοντας κάθε δωμάτιο και αντικείμενο να φαίνονται οικεία και ταυτόχρονα ξένα. Ακόμη, ο ηχητικός σχεδιασμός είναι εξίσου σημαντικός για την οικοδόμηση της ατμόσφαιρας του παιχνιδιού. Οι σποραδικοί και ανατριχιαστικοί ήχοι, όπως τα τριξίματα του πατώματος, τα μακρινά βήματα ή η creepy φωνή που σε καθοδηγεί (όχι πάντα για καλό), εντείνουν την παράνοια του παίκτη. Είναι ένα παιχνίδι όπου η σιωπή είναι εξίσου τρομακτική με τον θόρυβο, και η προσεκτική χρήση του περιβάλλοντος ήχου κάνει την εμπειρία ακόμη πιο έντονη.
Συμπερασματικά, το Captured προσφέρει μια εξαιρετικά ανατριχιαστική εμπειρία τρόμου εστιάζοντας στην ατμόσφαιρα, τη μνήμη και την εξερεύνηση αντί της καθαρής δράσης. Η απόφαση του Puck Redflix να υιοθετήσει την αισθητική του analog horror, σε συνδυασμό με την τυχαία δημιουργία του περιβάλλοντος, εξασφαλίζει ότι κάθε φορά που παίζεις, η εμπειρία παραμένει φρέσκια, απρόβλεπτη και βαθιά καθηλωτική. Οι μηχανισμοί του παιχνιδιού δοκιμάζουν τη μνήμη και την παρατηρητικότητα του παίκτη ενώ διατηρούν μια σταθερή κατάσταση φόβου και αβεβαιότητας.
Τέλος, αν είσαι fan του τρόμου που σιγά-σιγά σου τρυπώνει στο μυαλό, σε κάνει να αμφισβητείς το περιβάλλον σου και σε αναγκάζει να αντιμετωπίσεις το άγνωστο που κρύβεται σε ό,τι θεωρούσες οικείο, τότε το Captured είναι ένα παιχνίδι που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις. Η ένταση του να είσαι παγιδευμένος σε ένα σπίτι που δεν θέλει να σε αφήσει να φύγεις, σε συνδυασμό με την ανάγκη να ξεγελάσεις υπερφυσικές οντότητες, δημιουργεί μια τρομακτική αλλά ταυτόχρονα ανταποδοτική εμπειρία. Για τους fans του analog horror και των ψυχολογικών θρίλερ, το Captured είναι ένα παιχνίδι που πραγματικά ξεχωρίζει στο είδος του.
Βαθμολογία: 8.5/10
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια 1