Γενικά, εδώ και αρκετό καιρό, ήθελα να κάνω μια αναβάθμιση στην οθόνη μου, μιας και, όπως έχουμε αναφέρει αρκετές φορές στα κείμενα εδώ στο Lab, η τεχνολογία εξελίσσεται συνεχώς. Έτσι λοιπόν, σαν ένας gamer που σέβεται (κάπως) τον εαυτό του, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα για αυτή την αναβάθμιση. Καλά, βέβαια σε αυτό βοήθησε και αρκετά η αγαπημένη μας AOC, η οποία ήρθε με δωράκια. Ένα από αυτά λοιπόν, ήταν και η οθόνη της CU34P2A, την οποία φυσικά και πήρα, πάντα με δημοκρατικότατες διαδικασίες.
Και για να ξεμπερδεύουμε με τα τεχνικά, μιας και το ξέρετε ότι δεν είμαι και πολύ των αριθμών και των τεχνικών προδιαγραφών, πρόκειται για μια οθόνη 34 ιντσών, με ανάλυση 3440×1440, ρυθμό ανανέωσης 100 Hz, χρόνο απόκρισης 1 ms και καμπυλότητα (μιας και μιλάμε για μια curved οθόνη) 1500R. Αφού λοιπόν τα είπαμε αυτά, τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της μπορείτε να τα βρείτε στο επίσημο site της AOC, αρκετοί από εσάς θα έχετε ήδη σχηματίσετε μια πρώτη εικόνα για την οθόνη. Όμως, σίγουρα θα υπάρχουν και άτομα που τα μισά από τα όσα ανέφερα δεν θα τους λένε τίποτα. Μεταξύ αυτών κι εγώ (μην ξεχνιόμαστε). Για εσάς λοιπόν, θα σας τα πω όπως πραγματικά είναι κι όπως θα μπορέσετε να τα καταλάβετε καλύτερα.
Σίγουρα το πρώτο πράγμα που μπορώ να πω ότι έπαθα, είναι ένα μικρό σοκ. Μιας και θυμάμαι να πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται, όσο έβγαζα την οθόνη από το κουτί της, το πόσο μεγάλη μπορεί να είναι. Μιας και τράβαγα και τράβαγα και τράβαγα και τελειωμό δεν είχε. Βέβαια, τώρα κάποιος θα ρωτήσει (και με το δίκιο του) γιατί δεν την έβγαζες από το πάνω μέρος του κουτιού ρε άνθρωπε των σπηλαίων; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Ενθουσιασμός σε συνδυασμό με ανυπομονησία. Και το ότι δεν έκανα το κουτί της χίλια κομμάτια πριν την βγάλω από εκεί μέσα, το θεωρώ μια προσωπική νίκη για τον εαυτό μου.
Αφού λοιπόν η οθόνη βγήκε, ήρθε το δεύτερο συναίσθημα. Απορία. Γιατί, καλή μια οθόνη τέτοιου μεγέθους, όμως υπήρξε κάτι που δεν είχα σκεφτεί και πολύ καλά. Που σκατά θα την βάλω (ναι κι εγώ το ίδιο με εσένα σκέφτηκα σαν απάντηση); Έπρεπε να γίνει μια μικρή διαμόρφωση στον χώρο μου, Για την οποία φυσικά ποτέ δεν ήμουν ευχαριστημένος, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Κι αφού πέρασε σχεδόν μια ώρα, ήμανε έτοιμος να πατήσω το μαγικό κουμπί.
Κι εδώ έχουμε το δεύτερο σοκ.
Μιας και, τόσα χρόνια ήμουν με οθόνη 22 ιντσών. Δεν μπορούσα να επεξεργαστώ την τεράστια διαφορά που υπήρχε στο μέγεθος. Ένιωθα ότι για να πάει το βλέμμα μου από τη μία άκρη της οθόνης στην άλλη, έπρεπε να πάρει ταξί. Απογοήτευση. Πώς θα μπορέσω να λειτουργήσω εγώ με αυτό το θηρίο; Και γενικά πώς είναι δυνατόν να βολεύονται οι χρήστες με τέτοια μεγέθη; Δεν το χώραγε ο νους μου. Ήδη σκεφτόμουν το ότι έπρεπε κάπως να πασάρω πίσω την οθόνη, βρίσκοντας μια καλή δικαιολογία, και να επιστρέψω στην αγκαλιά της παλιάς, μικρής πλην τίμιας, οθόνης μου, η οποία πλέον έχει μάθει τις ανάγκες μου. Όμως, η CU34P2A με τράβηξε κοντά της από τα μαλλιά. Πώς; Είδα ένα Utlra-Wide βίντεο. Κι ένας νέος κόσμος ξεδιπλώθηκε μπροστά μου.
Αν βάλουμε στην άκρη το μέγεθος, που στην τελική, όλα μια συνήθεια είναι, όλα τα υπόλοιπα ήταν κάτι το διαφορετικό. Ένιωθα ότι είχαν ανοίξει οι πύλες του παραδείσου κι από πίσω έπαιζαν τρομπέτες χερουβείμ και σεραφείμ. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Χρώματα, φωτεινότερα, εντονότερα και πιο ευδιάκριτα. Ποιότητα, ξεκάθαρα ανώτερη από αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου τόσα χρόνια. Σταθερότητα στις εικόνες, ούτε ένα τρεμόπαιγμα. Αν εξαιρέσουμε λίγο κάτι τσιριτζάντζουλες που κάνουν τα βαθιά μαύρα χρώματα (μόνο για τους τελειομανείς) τότε όλα τα υπόλοιπα είναι υπέροχα.
Όμως, τίποτα από αυτά δεν ήταν αυτό που με έκανε να μην θέλω πλέον να αλλάξω monitor. Άλλο ήταν αυτό που με κέρδισε. Και κάτι που το κατάλαβα αργότερα.
Η βάση της.
Ναι, καλά διαβάσετε, η βάση της οθόνης.
Σε γενικές γραμμές, είμαι ένας άνθρωπος που εκτιμάει σε μεγάλο βαθμό την άνεση. Έτσι λοιπόν, υπάρχουν πολλές μέρες που μετά από μια κουραστική μέρα, αυτό που πραγματικά θέλω είναι να αράξω στην καρέκλα μου, να βρω την κατάλληλη στάση και να χαθώ στον κόσμο μιας ταινίας. Το πρόβλημα σε αυτό, μέχρι την αλλαγή της οθόνης, ήταν ότι συνήθως, η κατάλληλη στάση τους σώματός μου, δεν βοήθαγε στο να παρακολουθώ την εκάστοτε ταινία. Ένα πρόβλημα που όμως πλέον δεν υπάρχει, μιας και χάρη στην εργονομική βάση της CU34P2A, μπορώ να την προσαρμόσω κατάλληλα σε ύψος, κλήση και κατεύθυνση, απλά με μια κίνηση και χωρίς να χρειαστεί να βάλω και δύναμη. Βασικά, όσοι βολεύονται με την κλασική στάση, πόδια πάνω στο γραφείο και σώμα απλωμένο σαν τηγανίτα πάνω στην καρέκλα, θα μπορούν να προσαρμόζουν τις ρυθμίσεις της οθόνης χρησιμοποιώντας μόνο τα πόδια τους (καλό θα ήταν βέβαια να μην ακουμπάμε τα πόδια στην οθόνη, το έφερα απλά σαν παράδειγμα για να δείξω πόσο εύκολο είναι).
Όπως λοιπόν μπορείτε να καταλάβετε, μετά από σχεδόν 2-3 βδομάδες χρήσης της οθόνης, είμαι απόλυτα ικανοποιημένος (ναι ακόμα κυρίως της βάσης της). Ήταν μια αλλαγή την οποία θα έπρεπε να κάνω πολύ νωρίτερα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι μεγάλες οθόνες “με φόβιζαν” αρκετά. Όμως, σοβαρά σας μιλάω, και επειδή ξέρω ότι και πολλοί από εσάς έχετε την ίδια άποψη, δεν χρειάζεται. Μέσα σε 1 βδομάδα (ίσως να λέω και πολύ) την είχα συνηθίσει εντελώς. Σε σημείο να αναρωτιέμαι πώς μπορούσα και λειτουργούσα με την προηγούμενη. Σίγουρα βέβαια, λόγω του μεγέθους της, θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι θα μπορείτε να την εντάξετε στον χώρο σας. Άπαξ και έχετε αυτή τη δυνατότητα όμως, τότε σίγουρα η AOC CU34P2A είναι μια αρκετά καλή επιλογή.
Βαθμολογία: 8,5/10
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια 2